Counting Stars.

Czasami się zastanawiam, czy to wszystko ma sens. Wstawanie rano z łóżka, przeżywanie dnia i kładzenie się spać. Czasami jest mi tak cholernie źle. Mam wrażenie, że wszystkim tylko przeszkadzam. Że ich życie byłoby o wiele lepsze beze mnie. Chciałabym nie wychodzić z łóżka, spod kołdry. Chciałabym, żeby ktoś zrozumiał, bez tych wszystkich słów. Zrozumiał, jak się czuję, gdy wszyscy naokoło są tak szczęśliwi. Jak ja byłam szczęśliwa ludzie mieli mnie za wariatkę, a teraz sami skaczą ze szczęścia. 

Wiecie co jest w tym wszystkim najlepsze? Że choć tak bardzo się załamuję w środku, to na zewnątrz cały czas się śmieję i uśmiecham, nie potrafiąc pokazać tego, jak bardzo cierpię. 

Chcę iść spać i tak sobie przespać parę dni. Ktokolwiek by się mną zainteresował?