Mad world.

Równo tydzień do matury. Nie denerwuję się, może odrobinkę. Nie uczę się aż tak bardzo, trochę matmy, historii, wosu, zobaczymy. Dziwne jest to, że dobrze wiem, czego chcę, a tak trudno jest mi się zmobilizować, by to osiągnąć. 

Teraz?

Teraz czuję się cholernie nieszczęśliwa. Jest mi bardzo źle, że nikogo tu przy mnie nie ma. A! Jest kot, którego nawet nie lubię. Mogłabym to zrzucić na bolący mnie cały dzień brzuch z powodu okresu. Ale jednak czuję, że to nie to. Lubię, gdy w moim życiu się coś dzieje. Nie potrafię wytrzymać, gdy jest stabilnie. A teraz właśnie tak jest. Może nawet nie chodzi mi o faceta, bo tu już szkoda słów, ale o wszystko inne. Czuję się najgorszą na świecie i nie mam najmniejszej ochoty na siebie patrzeć. Teraz największą ochotę mam na to, by połknąć wszystkie tabletki, zastanawiam się, co by się wtedy stało, jakbym się czuła, a może już bym nic nie czuła? Umieramy tak jak żyjemy - samotnie. I mimo, że mam wokół siebie tylu wspaniałych ludzi, że ciągle się uśmiecham, że nie mówię o tym, co mi siedzi w głowie, to wcale dobrze nie jest. W chwilach takich jak ta, chciałabym by ktokolwiek sam z siebie o mnie pomyślał i spytał się, czy wszystko w porządku. Ale niestety, nikogo to nie interesuje.

Nie chcę tu narzekać na przyjaciół, czy ukochanego. Wiadomo, nikt nie jest idealny. Czasami brakuje mi bratniej duszy, która by to wszystko zrozumiała. To, czego tak naprawdę ja sama nie rozumiem. Bo nie jestem w stanie wytłumaczyć tych dziwnych skoków nastroju z najlepszej, na najgorszą. 

Możliwe, że przy panu Sz. wcale nie czuję się tak dobrze, a wmawiam to sobie, bo jest to coś innego. Nie jest chyba dobrze, gdy przy ukochanym mężczyźnie zaczyna się mieć kompleksy, prawda? Chciałabym czuć, że jestem wyjątkowa, jedyna, najlepsza. Czasami mam takie wrażenie, ale potem przechodzimy do codziennej rutyny. Miło, że mnie kochasz, ale seks to nie wszystko. 

Chciałabym uciec stąd jak najdalej, od wszystkich, od tego życia, które mam teraz, bo takiego życia nie chcę mieć. Czuję się źle, bardzo źle. Chce mi się płakać, a najchętniej przespałabym całe życie, co też ostatnio bardzo często robię. 

Trzeba się uczyć do matury, innego wyjścia nie ma.

Mam wrażenie, że po maturze będzie najlepszy okres w moim życiu, taki jaki zawsze chciałam mieć.

Jazda Hyundai'em jak zwykle poprawia mi humor i sprawia, że choć przez paręnaście minut czuję się najlepiej na świecie. Czuję się ważna, gdy widzę te spojrzenia. Pozdrawiam chłopaka, który odwzajemniał mój uśmiech na dzisiejszym skrzyżowaniu. 

Show must go on!

z najlepszą z najlepszych. <3